Jašče i sonca nie ŭzyšło
Ludziej na dnieŭny trud budzić, –
Tru-hu, tru-hu! na ŭsio siało
Truba pastyrskaja hudzić.
Tru-hu, tru-hu! ŭstavaj,
Chto žyŭ, adzin, druhi,
Varoty adčyniaj,
Skacinu vyhaniaj!
Tru-hi, tru-hi, tru-hi!
Ustaje siało na trubny huk,
Śpiašyć k žyviołinie svajej,
I vot razdaŭsia ryk i hruk
Karoŭ, aviečak i śviniej.
Tru-hu, tru-hu! idzi
Na pole, na łahi,
Skacinka, i hladzi,
Toj taja nie badzi!
Tru-hi, tru-hi, tru-hi!
Idzie ŭsio vojska na papar;
Pryjšło, skłaniła hałavu,
I družna, družna mał i star
Skubieć vilhotnuju travu.
Tru-hu, tru-hu! dziary
Travicu z-pad nahi,
Daždaŭšysia pary,
Napjeśsia ty vady.
Tru-hi, tru-hi, tru-hi!
Skubieć skacina, a pastyr
Pasie, pilnuje ad vaŭka,
Snuje vakoł, udoŭž i ŭšyr,
To ciołku złaje, to byka.
Tru-hu, tru-hu! z truby
Na śviet šyrok, daŭhi
Mknie adhałos hruby,
Až stohnie les, duby.
Tru-hi, tru-hi, tru-hi!
I voś najeŭsia dy idzie
Rahaty syty połk u chleŭ,
Pastuch za im u hramadzie,
Ale pastuch ci syt, ci jeŭ?
Tru-hu, tru-hu! j nia śniŭ...
Pastyr – słuha słuhi,
Svoj połk karmi-pasi,
Sam pośle padjasi!
Tru-hi, tru-hi, tru-hi!
[1905–1907]
|
|
