Darohaju zary
Viartajusia iznoŭ
U pierakłik ziaziul,
U pieraśvist špakoŭ,
U pierašum i zvon
Razbudžanych krynic,
U zielaninu dreŭ,
U vodar miedunic.
Jak byccam niešta ja
Tut niekałi zabyŭ,
Ci pieśni nie dapieŭ,
Ci mary nie daśniŭ,
Ci spadziajusia, što
Čakaje chtoś mianie,
Jak niekałi čakaŭ
U rodnaj staranie.
Dy siońnia mušu ŭsim
Napaminać iznoŭ:
Siami ptušynaj, što
Ja – ź ich byłych siabroŭ,
Krynicam, što ŭ mianie
Ich kroŭ źvinić, bruić,
A drevam i travie,
Što mnie bieź ich nia žyć.
1971
|
|
