Што можа быць радасьней Стрэчы ў краіне азёраў, Як стрэчы зь пявучымі соснамі Наднарачанскага бору, Калі ад праменьняў зары Яны, ўспыхнуўшы, сьвецяць, Калі, як званы, Іх калыша-разгушквае вецер, А гул несьціханы, А шум стогалосы лунае I адклікаецца рэхам Аж за небакраем.
1972
|
|