Нікому, як табе,
Столькі ня хлусілі.
Калі гаварылі, што ты – прыгожая,
А сьмяяліся з тваіх чорных,
парэпаных рук;
Калі гаварылі,
што ты – справядлівая,
А вінавацілі цябе ў паслужніцтве;
Калі гаварылі аб тваёй чуласьці,
А зьнеслаўлялі цябе за жорсткасьць;
Калі гаварылі аб тваёй сьціпласьці,
А ганьбілі цябе за распусту;
Калі кляліся табе ня здрадзіць,
А адмаўляліся ад цябе
Раней, як прасьпявалі тройчы пеўні.
I я хлусіў, калі заракаўся
З табой сустракацца
I на гэтым і тым сьвеце.
Бо зноў, як блудны сын,
Вяртаюся да цябе, паэзія.
20.I.1973.
|
|
