Мог, змораны, часам не пачуць,
Як зарападам зоры ў шыбы б'юць,
Як атрасае вецер з дрэў расу,
Як бусел клепіць раніцай касу,
Як гром грукоча весьняю парой...
Але калі б і ценем нада мной
Ты ні схілілася, любоў мая,
Беспамылкова прачынаўся я.
Знаць, безь цябе я быў бы небыцьцём,
I сон мой быў бы непрабудным сном.
22.III.1973.
|
|
