Плантацыі перцу, кінзы і рыгана, І сохне перац пад кожным «дымам». І кожны дом у агні буяным Згарае купінай неапалімай. І скалы, як бруднаю вапнай пабелены, Гразёй храпаватай залеплены сьпіны. А там, дзе вада, – такая ўжо зелень, Такая зялёная, ажна сіняя! А ўдалечыні Арарат двухгаловы У небе стаіць недасяжнаю марай, Прысыпаўшы лысіны пудрай цукровай, Захутаўшы ногі ў ліловыя хмары.
26.XI.1981.
|
|