Зноў я іду, як калісьці,
За адыходзячым летам,
За адцьвітаючым небам,
За песьняю недапетай.
Толькі цяпер ня знаю,
Ці прывядзе дарога
Зноў да майго юнацтва
I да майго парога.
А прывядзе – знаць, доўга
Буду я грукаць у дзьверы,
Бо хто безь цябе, маці,
Ў вяртаньне маё паверыць.
11.VI.1974.
|
|
