 |
RODNYJA VOBRAZY
|
|
Vobrazy miłyja rodnaha kraju,
Smutak i radaść maja!..
Jakub Kołas
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ja daŭno z taboj, Nioman,
Pahutaryć maryŭ.
Nie aśmielvaŭsia tolki
Dakučać, jak inšyja,
Ramantyčna-hulłivym
Svaim uzdychańniem,
Mierkantylna-turysckim
Svaim zachapleńniem.
Dy i času tvajho
Škadavaŭ, choć ty maješ
Nie stahodździ,
A tysiačahodździ ŭ zapasie.
Ale maješ i pracy
Kłapatłivaj niamała:
Ranicoj – napaić
Tabuny imhły šeraj,
Pamahčy pabiałić
Ručniki maładzicam;
Dniom – płyty hnać,
Rybackija łodki hajdać,
Błiskavicy kryšyć
I turbiny varočać,
Z pałachłivymi čajkami
Pierakłikacca;
Nočču – zornaje nieba
Trymać u abdymkach.
Ja chacieŭ by ŭ ciabie
Zapytacca, moj Nioman,
Umudronaha bačanym
I pieražytym,
Što za dalečynioju hadoŭ
Nas čakaje
Z toj sasnoj, nad jakoj
Busieł kryły raskinuŭ,
Ź pieśniaj rodnaj –
Majoj spadarožnicaj viečnaj –
I niaźmiennaj,
Jak matčyna viernaść, ziamloju?
Nie tamu ja pytaju,
Što niapeŭnaść tryvožyć.
Jak kałiści ŭ malenstvie,
Zahlanuć ja chacieŭ by:
Što – za hromam i recham,
Što – za kazkaj i soncam?
Moža, siońnia ŭ ciabie
Mnoha spraŭ nieadkładnych,
Kab sa mnoju pahutaryć?
Ja pačakaju
La vohnišča,
Vodśviet jakoha hulaje
Ščupakom siarod chval,
Aciažełych ad zmroku,
Ci damovimsia, što
Sam mianie ty pakłičaš.
Tolki nie adkładaj
Našaj strečy-biasiedy
Až da hreckich kalendaŭ,
Kałi vohnišča zhaśnie.
13.I.1975.
|
|
|
|
Padabajecca
Nie padabajecca
|
|
|
2009–2020. Biełaruś, Miensk.
|
|
|
