Nie prakłinajcie
Łapciaŭ łipovych,
Nie pahardžajcie
Łapciaŭ łazovych.
Ź imi šanujcie
Ciažkuju pracu, –
Łapatnik kormić
Pana z pałacu.
Z časam ža łapci –
Haju, oj, haju! –
Vypra dastatak
Z našaha kraju.
Ludzi abujuć
Boty, kamašy;
Pryjdzie zahuba
Na łapci našy.
Ale adzin choć
Musić zastacca,
Ŭ cerkvie zaviśnie
Dyj na padkładcy.
Vuškam, aboraj,
Skuraj pad spodam
Pamiatkaj budzie
Pryšłym narodam.
Budzie jon śviedčyć,
Jak u niavołi
Kiepska žyviecca
Ŭ chacie i ŭ połi.
Jak ludziej sotni
Łapci ciahałi,
Kab bahačy ŭsie
Ŭ zołacie spałi.
I projduć lety,
Mnohija vieki,
Źmieniacca ludzi,
Moža, i – reki.
Łapać ža budzie
Ŭ cerkvie visieci,
Lud ab im budzie
Piesieńki pieci.
[1905–1907]
|
|
