Сьпіце, загнаныя,
Ад сонца скрытыя,
Сьпіце, бяздольныя,
Горам забітыя!
Як вам зямелькаю
На вочы кінулі,
Зь людское памяці
Марна загінулі.
Над косцьмі вашымі,
Па-над курганамі
Сьлёзы узносяцца
Мглою, туманамі.
Крыжы яловыя
Набок скрывіліся,
Наспы пасьмертныя
Вадой размыліся;
Два-тры зь іх сьвецяцца
Кветкай жычліваю,
Рэшта скрываецца
Лазой, крапіваю.
Самі ж вы зданямі,
Бледнымі, сінімі,
Летам усходзіце
Па-над магіламі.
Начніцы чорныя
Ночкай зьлятаюцца,
I совы шэрыя
Пераклікаюцца.
Ваўкі зьбіраюцца
Парой зімоваю
I пяюць, выючы,
Песьнь паграбовую...
Сьпіце, загнаныя,
Ад сонца скрытыя,
Сьпіце, бяздольныя,
Горам забітыя!..
[1905–1907]
|
|
