На полі вікінгаў
Гуляе брат агню.
Дом птушак
Распадаецца ад грому.
Марскому час, Алаф,
Прыпынак даць каню,
Вясло крыві –
Свой меч павесіць дома.
Пакуль ня згасьлі месяцы
Ілба твайго,
Рукой – краінай
Залатых пярсьцёнкаў –
Як скальд, удар
Па вадаспадах гор,
Па зьзяньні поўначы,
Па струнах сосен звонкіх.
Няхай заглушыць песьня
Крумкачыны крык,
Няхай праславіць песьня
Адпачынак пік!
1976
|
|
