Раюць мне выкінуць
Шчотку зубную ды брытву,
Сьвечкай пакой асьвятліць.
Ці – яшчэ лепш – лучынай,
На гарнітур начапіць
Каляровыя латы.
Кніжныя полкі запоўніць
Скептычным трызьненьнем,
Вушы прыўчыць свае
Да стадыённага рыку
Вочы – да чорных
Супрацьсонечных акуляраў,
Вершы пісаць ачмурэлыя
Ад наркатычнага чаду –
Каб стаць сучасным і модным.
Ды, як вядома, ня так
Гэта лёгка пазбыцца
Даўніх прывычак.
Гарбатага, кажуць,
Выправіць толькі магіла.
Знаць, застануся такім,
Якім наша зямля нарадзіла.
1978
|
|
