Kolki tut
Na hetaj rečcy było
Žartaŭ, śmiechu,
Kałi, viartajučysia ź sienažaci,
Pa halcy stronhavaj,
Piavučym žviry
Jaje ŭbrod
Pierachodziłi dziaŭčaty,
Bajučysia, kab jak
Nie zamačyć svaich spadnic
Abo kałi my pieranosiłi
Ich na rukach.
Dy niejkamu
Pieraŭtvaralniku pryrody
Uzbryło račułku hetu
Vyprastać, i abiazrybić,
I pierakinuć most,
Jaki my zaraz
Moŭčki pierachodzim.
1978
|
|
