Pytałasia dačka ŭ maci: Za kaho vychodzić zamuž, Bo pryjechałi try chłopcy – Try małojcy ŭ pieraviedy. Kaža maci: – Vaźmi čarki, Ź ich adnu napoŭni miodam, A druhuju – svaim potam, Trejciuju – svajmi ślazami. Toj, chto voźmie čarku ź miodam, Za krasu ciabie kachaje; Toj, chto voźmie čarku z potam, Za rupłivasć ciabie lubić. A chto – čarku sa ślazami, Toj žyć bieź ciabie nia moža I ciabie ŭ biadzie nijakaj Nie zabudzie, nie pakinie...
1978
|
|