Каб я крыльле лёгкай птушкі Салавейкі мела, Ў гай вясёлы, гай зялёны Я-б не паляцела. Каб я мела голас звонкі, Голас салаўіны, Я-б сьпеваці не ляцела На дрэўцаў вяршыны. Я-бы с песьняй паляцела Ў горад той далёкі: Там ёсць дом пануры, сумны, Цёмны і высокі. На вакне закратаваным С песьняй-бы я села I вастрожнікам нешчасным Сваю песьню-б пела. Я пеяла-б аб свабодзе, Аб шчасьлівай долі I забыліся-б пры песьні Яны аб няволі. Галасамі дзіўных чараў Я-бы залівалась, Лясоў нашых, ніў прывольле, Ўспомніць ім старалась. I пад песьню маю думкі Іх-бы прасьвятлелі, Твары радасным-бы сьмехам, Шчасьцем заясьнелі. I не цяжкая была-бы Ім тады няволя, Бо пад песьню яны-б сьнілі Аб шчасьлівай долі.
|
|