Што даражэй за ўсё на свеце,
Што гоіць раны, болі лечыць,
Што, быццам сонца, ноччу свеціць,
Даруе свет дарослым дзецям?
А даражэй за ветру спевы,
За сонца свет і шолах дрэваў,
За перамогу ў фестывалі,
За ўзнагароды і медалі,
За званні, тытулы, пасады,
І кілаграмы шакаладу,
За грошы, зліткі залатыя,
Катэджы і аўтамабілі –
І радасць чалавекам звацца
Даруе мне усмешка маці!
Калі надвор’е не пасуе,
Зноў маці ля акна сумуе:
Хваробы не даюць спакою,
І старасць кліча сівізною.
Мінаюць дні бесперапынна
Развагамі ў пакоях шчыльных,
А ад самоты ў чалавека
Слязінкі бліскаюць на веках.
І ты, вярнуўшыся дадому,
Ў вачах яе чытаеш стому...
І разумееш, што на свеце
Шчаслівымі бываюць дзеці,
Калі сям’я уся збярэцца –
Й матуля нашая смяецца!
2010
|
|
