Было, дакладна, ды даўно калісьці, Ніхто не памятае нават, Як восенню з бярозы жоўтай лісце Малыя разам абіралі; Як сонейку ўсміхаліся, вясёлцы, Дзяўчынка і хлапчук бялявы; І нерашуча як сказаў аднойчы, Што я цябе, анёлак мой, кахаю. І першы пацалунак... Назаўсёды З табой ўспаміны захавалі, Як па-дзіцячы восеньскай парою Упершыню ў жыцці кахалі.
2003
|
|