Асенняе лісце падае долу,
лёгка і мякка,
пяшчотна,
прыгожа.
Быццам у казцы,
зрываюцца з вуснаў
ціхія словы:
“Гэтым асеннім ранкам,
трохі ад ночы сцюдзёным,
жоўтым – ад лісця,
блакітным – ад хмарак,
гэтым пяшчотным ранкам
я прысвячаю вам
верш
з кропляў натхнення,
прасякнуты шчасцем,
верай, надзеяй; кахання
нябачнымі ніцямі сшыты;
верш для цябе,
адзінай і любай,
жыццём дараванай,
бязмерна каханай –
Веранікі.”
Асенняе лісце падае долу,
і ціхія словы
зрываюцца з вуснаў:
“Я цябе кахаю!”
2009
|
|
