РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Уладзімер Дудзіцкі
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Ізноў я тут
Ізноў я тут, каля цябе,
мой родны, любы, срэбны Нёман.
Скажы мне, колькі на гарбе
сваім дабра ты выцяг з дому?
    Якія думы думаў ты,
    калі твае сівыя грудзі
    мільён разоў гнялі плыты
    і нець, як змораныя людзі?
Якія песьні пелі тут
улетку хлопцы і дзяўчаты?
Хто суцяшаў у золь, слату
душу пакрыўджаную брата?
    А колькі поту асначы
    ўлілі у глыб тваю, у хвалі?
    Скажы, скажы, чаго маўчыш,
    мо’ хвалі мову пахавалі?
О, не! Я ведаю: жыве.
Памерці хто такую змусіць?
На ўсе вякі, а ні на век
усім нам дадзена – клянуся. 
    Прызнайся, дружа мой, прашу:
    як сам ты, знаць усё хачу я.
    Ня бойся: чуеш, які шум? –
    ніхто нас трэці не пачуе.
Прыйшоў сюды я з-пад Дзьвіны,
з-пад Віцьбы нашае, з-пад Случы,
прыйшоў, каб цешыцца, ня ныць,
каб больш ня мець з табой разлучын.
    Зірні, прыслухайся – гудуць
    бары самотныя і пушчы.
    Не, сорам класьці на ваду
    дабро і цела дрэва трушчыць.
Даруй, што ўзрушаным такім
прыйшоў сюды... Я шчыра раю:
як мову нашу, – на вякі
пакінь і скарбы свайго Краю.
 
1943
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.