 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Бяз прычын ня бывае гора,
ані суму, ні сьлёз пякучых...
Прыгадаў я сягоньня мора
і знаёмага берагу кручы.
Была восень.
Вятры шумелі.
Хвалі пену вады пляскалі.
Вастракрылыя чайкі зь мелі
узьляталі на грані скалаў.
І здалося,
прызнацца шчыра,
мора любым такім і блізкім.
І нібыта зь сівога віру
твар калолі салёныя пырскі.
Але не... Мне у сьне здалося:
я ляжаў на вяршыні кручы.
Скалануўся –
душа галосіць,
выпіваючы боль разлучын.
Дома маці адну пакінуў
і яе, радасьць сэрца, – Асю...
Вецер кідаў у вочы кпіны:
«Ня журыся – даўно зраклася...»
Вось таму і згадаў я гора,
кроплі буйныя сьлёз пякучых,
цьмяна-сінія хвалі мора
і знаёмага берагу кручы...
1943
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
