РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Уладзімер Дудзіцкі
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Плача кроплямі золата дзень

Сінь дзівосная неба, рассып
срэбра зораў на травы ў поўні:
сонца выпіла кроплі расы
прагавітымі вуснамі поўдню.
 
Вяне, валіцца куст асакі,
млеюць нема садоў маіх ліпы,
іхны шэлест у пале такім
вецер подыхам высьмяглым выпіў.
 
І ня радуюць сьцежкі вачэй,
і ня цешаць, і дум не вяселяць.
Сумам русыя косы пячэ
кашміровая засень аселіц.
 
Сьлед на жорасьце чэрствых сьцяжын
абвуглелаю выдаўся плямай.
Неўтаймованы б’ецца, дрыжыць
у палёх гневам здушаны лямант.
 
              2
Плача кроплямі золата дзень –
хараство абняслаўленай сіні...
Мне здалося: шукаць нас вядзе
лёс ратунку на горкай асіне.
 
Маці родная, сёстры, браты,
не змаўкае наструнены голас:
пераймаю і лямант, і плач залаты
на абтоку сьцьвярдзеласьці голай...
 

Боль нясьцерпны працяў да касьцей
маё цела на змроку употай;
мае песьні на першай вярсьце
сівер раніць калючкамі дроту...
 
Мо’ скарыцца? Замоўкнуць мо’?
              Не!
Не замоўкне душы мае песьня:
узьляціць у блакіт, няжывога скране
і заплача ля бацькаўскіх весьніц.
 
Прытулюся і я ля разбураных сьцен,
ля курганаў укленчу, схілюся
і мацней запяю,
каб на кожнай вярсьце
чутны голас быў мой Беларусі.
 
Жнівень 1943
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.