Сягоньня бачыўся у сьне
зь дзівоснай нейкаю праявай:
стаіць, здаецца, пры Вясьне
крывёю купленае права.
Вясна – такой я не страчаў –
Багіняй выдалася нейкай
і праву – права мастака
перадала на пэндзлі клейкім:
– Ніхто ня зганьбіць, не кране
за ролю майстра немалую.
Скажы – усьцешаны ці не?
Ці фарбы вобраз намалююць?
Багіню выслухаў маляр,
прамовіў нехаця, праўдзіва:
– Даруй, прыгожая... Мая
уцеха сэрца не задзівіць...
Сама ты гэта замалюй
і згоду зор у небе сінім.
Цябе інакш я ухвалю,
каб ты мяне і не прасіла.
Бацькі сказалі нараду:
пад сонцам шчасьце не загіне...
Інакшай, ведаю, знайду,
цябе, нябесная Багіня.
Жыві, Вясна, вякі усе!
Мастак нязнаны на мальбэрце
стварае вобраз пакрысе,
якога й грэшнік ня усьмерціць.
Сягоньня ўбачыў я у сьне
крывёю купленае права.
Малюся Сонцу і Вясьне,
табе – мой Першы новы Травень.
1944
|
|
