РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Уладзімер Дудзіцкі
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Ліст да сястры
Сястрыца родная, паклон ад брата.
Я вельмі ўсьцешаны, што ты жывеш...
Прыклей на браме каля нашай хаты
крывёй напісаны мой сьціплы верш.
 
Няма ў ім радасьці, няма і жарту –
такім мне выдаўся сягоньня сьвет...
Найлепш ягоную узважыць вартасьць
вам крытык ведамых табе газэт.
 
Ён першым лекарам быў песьняў-думаў
і знаўцам вывіхаў мае касьці...
Такога іншага у справе глуму
з табой ня здолеем нідзе знайсьці.
 
Стаю вось тут я каля сьценаў замку,
у нас – асеньняя цяпер пара...
Трымайся, любая, мацней за клямку,
каб злодзей вынесьці ня змог дабра.
 
Прымі вось гэтую маю параду,
кажу ад шчырае табе душы.
Калі-ж душу тваю суседзі ўкрадуць,
ў лісьце адказным мне хутчэй пішы.
 
Вярнуся, любая, да вас ня госьцем,
пад неба роднае вярнуся жыць.
Павесім раніцаю на пагосьце
ручнік скрываўлены твой на крыжы.
 
На папялішчы мы зьбярэмся дзікім,
чужыя зводнікі дзе ладзілі таргі.
Браты і сёстры у той дзень вялікі
зьбяруцца ўсе у дом свой дарагі.
 
На стол кляновага паставім соку,
пакроім радасьцяй тугу і сум.
Сьмяяцца будзе вечар сінявокі,
зарой цалуючы палёў красу.
 
Такой ня ведала бяседы ў хаце,
такога сьветлага ня знала дня
ні наша бедная калісьці маці,
ні наша блізкая крыві радня.
 
Пакуль-жа, родная, паклон ад брата!
Я вельмі ўсьцешаны, што ты жывеш...
Прыклей на лішцьве каля нашай хаты
крывёй напісаны мой сьціплы верш.
 
1945
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.