РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Уладзімер Дудзіцкі
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Адменная ода
Твая слава ня мной расьпечана,
хоць сама ты мяне й пякла...
Пакідаю цябе, Нямеччына,
спапялеўшая ўся датла.
 
Не сьмяюся над горкай чашаю
і ня плачу – прабач...
Скажы,
хто учора за сьпінай нашаю
нашай сьмерці каваў нажы?
 
Лашчыў сэрцы сьмяротным прысакам
на узьвівах свае вясны,
каб ня сьмелі узьняцца высака
залатыя у песьнях сны?
 
І пад сонцам,
дзе мройна сьпелі ’шчэ
наліўныя садоў дары,
пакалечыў так зманнай веліччу
сьвежы полыск людской зары?
 
І надзеі у грудзях матчыных
хто зьняважыў – на глум атрос?..
Навет мора такое спадчыны
ня прыймае ў сваё нутро.
 
І цяпер, як апошнім дотыкам
вычуваю твой боль і сум,
над шпілямі халоднай готыкі
вусны гнеў мой табе нясуць.
 
Дзе нядоля мая прытуліцца,
ня пытайся пакуль – маўчы,
да палацаў на родных вуліцах
ты спаліла мае ключы...
 
Брэмэнгафэн, верасень 1947
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.