Разышліся, як дарогі ў полі, супраць ветраў і вятром наўсьціг. Не сьпяшаліся, ішлі паволі – вельмі-ж не хацелася ісьці. Адплывалі хутары і вёскі за прыцьмелы дымам далягляд... Распластаная, пчаліным воскам пахла беларуская зямля. Сухатвары белы сьвет, няблізкі, навашчыўшы поўсьці жоўтай хіб, сустракаў нас жованым агрызкам невідзі за нашыя грахі...
Кастрычнік 1955
|
|