Прачніцеся, вусны і песьні, каб думак у сэрцы ня сплесьніць, каб подых вятроў і рэклямаў дарожкі вузюткай ня спляміў, ня гэтай, што топчам і полем, тае, што шлюбуецца з болем, няходжанай, з пахам чабору, дзе вербы з жытамі гавораць, дзе сочыцца ў мякішы ночы халодны рабінавы почат і плачуць па восені руннай завеяў журботныя струны... Прачніцеся, вусны і песьні, каб думак у сэрцы ня сплесьніць.
Вэнэцуэля, кастрычнік 1949
|
|