Учора цяжка зробленая рэч на ўсіх жывых глядзіць, нібы на рэчы. І як ты формы ейнай ні калеч, яна прыймае вобраз чалавечы... На ёй відны і пот, і пальцы рук майстроў мастацтва, творчыя удачы душы, цярпеньня, высілкаў і мук, і сэрца трапяткога пульс гарачы. Нямая – рэч і сноў і насалод – трымае, сьцяўшы, сілу чалавека... І ён, хаваючы у мроях сум згрызот, маўчыць, як крыўдай выцяты калека.
Мюнхэн, студзень 1958
|
|