РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Анатоль Вярцінскі
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Дзьве паралельныя прамыя
За школьнымі вокнамі
                                      вецер вые...
Пра дзьве паралельныя прамыя
гаворыць настаўнік,
                                  ад холаду сіні.
На чорнай дошцы –
                                  дзьве белыя лініі,
якія ніколі не перасякаюцца,
якія нідзе не сустракаюцца...
«Няўжо гэта праўда?
                                  Чаму – ніколі?» –
думаю я, ідучы са школы.
«Няўжо гэта праўда?
                                    Чаму – нідзе?» –
думка з маёй галавы не ідзе...
Даўно адшумелі
                            школьныя ветры,
Ды помню чамусьці
                                  урок гэамэтрыі.
Перада мною
                      зноў, як жывыя, –
дзьве паралельныя прамыя.
 
*
 
Бачу ў мінуту азарэньня:
падаюць вашы тры вымярэньні.
Падаюць вашы сьцены і столі,
і – адкрываюцца прасторы.
Падаюць брамы вашы і дзьверы.
Выходжу прама ў сінія сфэры.
Выходжу у сінія сфэры бязьмернасьці,
вернасьці вечнай і бязьсьмертнасьці.
З быту выходжу, як зь нябыту,
на сваю новую арбіту.
Тры вымярэньні, мы з вамі – квіты.
Вы – дрэнныя прарокі, эўкліды.
Падаюць крыўды і няпраўды.
Вы – дрэнныя прарокі, плаўты *.
Пакінем нявер’е і іронію.
Бачу вышэйшую гармонію.
Бачу: сустрэліся, як жывыя,
дзьве паралельныя прамыя.
Бачу:  зазьзялі, як праменныя,
тыя прамыя паралельныя...
 
* Плаўту належыць выраз: чадавек  чалавеку воўк.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2021. Беларусь, Менск.