Зноў шлак халодны.
Толькі шлак.
Як быць з табой,
маё тварэньне?
Я б’юся, я шукаю шлях,
каб перадаць само гарэньне.
Гляджу – на шлак
наводзяць лак.
А вынік?..
Вынік зноў плачэўны.
Пад яркім лакам той жа шлак,
а не агонь –
жывы, сьвяшчэнны.
А Праметэй –
ён нёс агонь,
жывы агонь браў на далонь.
Як нам зрабіць, маё тварэньне,
каб ты было –
само гарэньне?
Не адыход
і не адгон,
а сам агонь.
|
|
