Пахне вежай, пахне жніўнем сьвежым,
Шмурдзяка гарэзmліваю мовай,
Пахне незабыўным Рагачовам –
Безданьню, бяздумнасьцю, бязьмежжам...
Тут сышліся зь вечнасьцю бясконцасьць,
Цела зь небам, белае з чырвоным.
Хай жа будзе вечна блаславёны
Горад, найцудоўнейшы пад сонцам!
Ці ў вясну сыду, ці ў дамавіну,
Ён заўсёды будзе крочыць поруч.
Рагачоў... I гарачынь, і горыч...
Мой чароўны рай дняпрова-сіні...
|
|
