Дома вечар. Мы пішам прозу. Хутка плечы пакінуць позы, хутка месяц захопіць вокны – столькі месца рукам і крокам. Дома голас. Мы пішам прозу. Так бяспола і так сур’ёзна: толькі розум - разгром паэзій. Пішам прозу: аз, букі, ведзі... Дома водар жыцьця і піва, пенны подых радкоў крыклівых. Злыя дозы нам піць дарэшты... Пішам прозу, а самі – вершы...
|
|