РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Наста Кудасава
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Спатканьне зь вясной

#1
Восені! Толькі восені!
Госпадзе, досыць,
                досыць мне
Біцца самотным ветразем...
Божа! Пашлі мне Верасень!
 
Сэрца замоўкне – буйнае.
Песьня сарвецца – чуйная,
Зьнікне чаканьне – сьмешнае.
Сьціхне жаданьне – грэшнае.
 
Быццам жыцьцё – халодная,
Быццам любоў – нямодная,
Восень!
Сьвятая, родная,
Самая неабходная...
Самая непазьбежная...
Дзе ж яна, Божа?
Дзе ж яна?..

 

#2
Вясна ружовая
мяне ўкрыжоўвае,
Самотнай птушкаю,
Крывавай стужкаю
Душа трапечацца
ў палоне вечнага.
 
Вясна – бяссоньніца!
Вясна – прыгоньніца!
Вясна – манюка!
Рукі
выкручвае,
сэрца атручвае
вясна балючая...
 
Ідзі, насьмешніца!
Ідзі, я грэшніца...
За мной – нічога:
ні Бога,
ні Логаса.
Сама
магу.
(Магла б, магутная,
калі б ня ты, вясна атрутная!)
Ну, што спыняешся?
Ідзі!
Я каюся...
Кахала? Бясконца...
Чакала? Як сонца...
Час марнавала – марыла.
Замарылася.
Замарылася.
Вясна, зьмілуйся!
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2020. Беларусь, Менск.