#1 Восені! Толькі восені! Госпадзе, досыць, досыць мне Біцца самотным ветразем... Божа! Пашлі мне Верасень! Сэрца замоўкне – буйнае. Песьня сарвецца – чуйная, Зьнікне чаканьне – сьмешнае. Сьціхне жаданьне – грэшнае. Быццам жыцьцё – халодная, Быццам любоў – нямодная, Восень! Сьвятая, родная, Самая неабходная... Самая непазьбежная... Дзе ж яна, Божа? Дзе ж яна?..
#2 Вясна ружовая мяне ўкрыжоўвае, Самотнай птушкаю, Крывавай стужкаю Душа трапечацца ў палоне вечнага. Вясна – бяссоньніца! Вясна – прыгоньніца! Вясна – манюка! Рукі выкручвае, сэрца атручвае вясна балючая... Ідзі, насьмешніца! Ідзі, я грэшніца... За мной – нічога: ні Бога, ні Логаса. Сама магу. (Магла б, магутная, калі б ня ты, вясна атрутная!) Ну, што спыняешся? Ідзі! Я каюся... Кахала? Бясконца... Чакала? Як сонца... Час марнавала – марыла. Замарылася. Замарылася. Вясна, зьмілуйся!
|
|