Танкарукая жрыца, апякунка стагодзьдзяў, у Гасподняй гасподзе непрывечаны госьць, ні сястра, ні царыца – безгалосая птушка – там, дзе сьцюжна і скрушна, засяваю мілосьць. Побач дыхаюць эры і ўзіраюцца лёсы ва ўладарныя кросны у чаканьні ахвяр, ды замкнёныя дзьверы у бязьмернае сэрца і так цяжка сагрэцца, мой нязьведаны Цар!
|
|