Не перакласьціся на мову моцных. Камусьці радасьці, камусьці воцат, адзін узвысіцца, другі скалее, а мне б насыціцца вачамі Леі. Па дну па горкаму (падзеі – слайды) паўзла, ды ўзгоркавай чакала праўды, так сэрца слухала – гарэлі веі, пакуль разьдзьмухала сваю завею ...і разгулялася (ave паветра!): занабліжаліся жывыя спэктры, бялелі, біліся ў пакутных родах... I расступіліся гнілыя воды!
|
|