Хоць мы былі адны ў той час, –
Я і зірнуць ня сьмеў на Вас,
I тое, што тады зрабілася,
Зьнянацку вышла, але ўраз.
Ня помню, як – я ручку ўзяў,
Ня помню, як – пацалаваў,
Ціхутка пальчыкі цалуючы,
Як да дзіцёнка, ў лад казаў:
«Сарока-варона кашку варыла,
Дзетак карміла;
Гэтаму дала, гэтаму дала,
А гэтаму ня дала:
Ты мал, глуп, табе кашка на палічцы
Ў чарапічцы.
Шух, шух, паляцелі,
На другую ручку селі».
|
|
