Рака срэдзь вулкі! Як мана За мурам футаў зь пяць, яна Нязвычайнай явай уставае I ціхай, цёмнаю сваёй, Хоць i нямутнаю, вадой Ля краю места працякае. 3 бакоў ідзе шырок пуць I не дае, каб што-нібудзь, Апроч туману, адбівала Сьмяротна-жоўтая вада, Хаця б ад золку чарада Катэджаў чорна-жоўтых зьзяла.
|
|