Вось і ноч. Нада мной заліліся сьлязамі нябёсы,
Смагла цягне расу ўся сухая і пыльная глеба;
Раскрываюцца краскі начныя, як выпадуць росы,
Раскрываецца сэрца мае пад сьлязінкамі неба.
I ня высказаць мне, як у час той яно пацяплела,
Як даверчыва, шчыра гарачыя словы шаптала;
Але сіняе неба, пачуўшы іх, змрочна цямнела,
I сьляза пакацілася ў хмарах і ў цемень упала.
[1910]
|
|
