Быць можа, пуціна жыцьця
Лягла пярсьцёнкам, друг.
I я ў краіне забыцьця
Ня раз раджаўся, як дзіця,
Прайшоўшы поўны круг.
Быць можа, я ня скончу жыць,
Бо ў ім няма канцоў.
Зноў шлях знаёмы пабяжыць,
I ўсё, што мозг здалеў забыць,
Перажыву я зноў.
Быць мо, ў прасторы беза дна
Ўвесь час мой круг ляціць,
I ўся навіна та адна,
Што ў іншым месцы пуціна
Мо інакш заблішчыць.
I ў новым сьвеце пройдзе ўсё
Былое прада мной...
Што ж: хай канчаецца жыцьцё,
Хай зноў зварушыцца чуцьцё
Мінулай пуціной.
[1911]
|
|
