Белым кветам адзета каліна
Ды бялей ад каліны Марына
– А чаго ты, як месяц, красна?
– Я ня ведаю, – кажа яна.
Раз вярнулася позна Марына;
У касе яе кветка каліны.
– А чаго ты, як месяц, ясна?
– Я ня ведаю, – кажа яна.
Ды ня век расьцьвітае каліна,
Не ўплятае ўжо кветак Марына.
– А чаго ты, як месяц, сумна?
– Я ня ведаю, – кажа яна.
А калі абляцела каліна, –
Атруцілася зельлем Марына,
I, як месяц далёкі, блядна
Ў дамавіне ляжала яна.
[1912]
|
|
