Ой, пайшла сабе Скірпуся на кірмаш,
Паглядзець, ці селязенькаў нямаш, –
Mo варона, мо сава.
Mo Скірпусенька ўдава.
Прадала яна каня,
Ўтаргавала селязьня,
Селязенька чубаценькага,
Маладога, зухаваценькага.
Пакупіўшы селязьня,
Мела клопату штодня;
Селязенька умываецца,
Сам на вулку узіраецца;
Узіраецца на вулічку,
Ці ня ўбачыць тую вутачку.
Селязенька – Івашачка,
Ён цалуецца з Наташачкай.
[1915–1916]
|
|
