Стракоча сарока, стракоча.
Аб чым расказачь яна хоча,
Другім, можа быць, і няўцям.
А маці? О, ведае маці,
Аб чым гэта птушка на хаце
Шчабеча — быць скора гасьцям.
Другі дзень стракоча сарока.
Пабегла дарога далека,
Далёка, за небакрай...
I маці падоўгу з парогу
Маўкліва глядзіць на дарогу:
«Хутчэй жа, сынок, прыязджай»
А недзе на тую ж дарогу
З глыбокай сардэчнай трывогай
Дзявочыя вочы глядзяць.
I ў іх то надзеі іскрынка,
То горкага суму сьлязінка —
Ня можа яна не чакаць.
Дзень трэці стракоча сарока.
Пабегла дарога далёка,
Хтось едзе дарогаю той.
Прыкмеціла маці сына,
Угледзела хлопца дзяўчына.
Куды ж раней пойдзеш, хлапчына,
Да маці ці любай сваёй?
1956
|
|
