Раніцою у сад я выйшла,
I кіўнула галінкаю мне
За зіму настыўшая вішня,
Ціха тужачы аб вясьне.
Нібы ведае, што сама я
Разам зь ёю чакаю вясны...
Вішня-вішанька дарагая,
Скора збудуцца твае сны.
Дачакаешся белых кветак
I шумлівай зялёнай ліствы...
Каб я знала, што прыйдзе гэтак
Мая радасьць у дзень веснавы.
Каб я знала, што ясным ранкам
Да майго ён падыдзе акна,
Што парой вечаровай з гулянкі
Больш ня буду прыходзіць адна.
Не тужыла б я, вішанька-вішня,
Толькі б клікала сэрцам той час.
Не сумуй, не трывожся залішне -
Скора прыйдзе вясна да нас.
1955
|
|
