Вы бачылі, можа, якая яна? Здалёку яна не відна... Стаіць, як непрыкаяная, У полі на ўзгорку адна. Аб зьнешнім яе выглядзе Ужо не кажу. Хаця I сонечных промняў, і вільгаці Хапае ёй для жыцьця: Ні гонкасьці той зайздроснай, Ні вогненна-меднай кары, — Чым вызначаюцца сосны Побач зусім, у бары. Ня вельмі ім там раскошна. Заўсёды, вясной ці зімой, Дзяліцца даводзіцца кожнай Апошнім з суседкай сваёй. Цяжкія бываюць годы. Ды сосны і ў чорны дзень Пароўну ўсе дзеляць выгоды: I сокі, і сонца, і цень. I дружна, корань да кораня, Дружна, ствол да ствала, Стромкія, меднакорыя, Цягнуцца да сьвятла. Імкнуцца яны ў паднябесьсе... Ну як параўнаеш іх З сасной, што расьце не ў лесе, Ня ў ліку сясьцёр сваіх! ... Вы бачылі, можа, якая яна? У полі на ўзгорку адна Стаіць, як непрыкаяная, Гібее на пні сасна.
1961
|
|