Zabytaja kazka błukaje pa śviecie,
Zabytaja pieśnia pa śviecie płyvie,
A jak ža badziaha-paet na płaniecie
Biaź piesiennaj kazki žyćcio pražyvie?!
Davajcie nastroim piavučyja struny,
Piaščotnyja słovy u skazy składziom,
Lasy, papłavy i dalokija dziuny
Usłavim my pieśniaju radasnych dzion.
Davajcie pavierym u dobruju kazku...
Prašu vas, maestra, čakajuć usie...
«Karol karalevie kupalskuju krasku
Piaščotnaje serca ŭ dałoniach niasie!..»
Źjaŭlajecca kazka, piaščotaj sahreta,
Pa-novamu pieśnia strunoju źvinić,
I śnicca paetu, niby nad płanietaj
Ahromnistym soncam serca haryć!..
|
|
