Я думаю, гады праходзяць!
Такая доля ўжо мая –
Зьдзіўляюся – усе знаходзяць
Ўсё тое, што губляю я!
Даверліва адкрыўшы вочы,
Ўглядаюся у кожны твар
I моцна веру, што аднойчы
Пазбаўлюся уяўных мар.
Упэўнена, што прыйдзе ў сэрца
Сапраўднасьць думак, пачуцьця,
Даволі цешыцца i грэцца
Сьвятой наіўнасьцю жыцьця.
Нарэшце, я змагу астынуць,
Цьвяроза паглядзець ў акно...
З сабой пакінуць i адкінуць,
Як баба з кроснаў палатно,
Сваё заўсёднае зьдзіўленьне...
Я думаю, гады праходзяць!
Такая доля ўжо мая –
Зьдзіўляцца!
Верыць!
Спадзявацца,
Што некалі знайду i я!
|
|
