400
Siabram-adnahodkam pryśviačaju...
Škada – dziacinstva stała snami,
Dalokaj kazkaj, niebyćciom!
My razyšłisia, ale z nami
Žyvie siabroŭstva pačućcio!
Nas kłičuć ściežki-puciaviny,
U sercach mar burłić patok.
Siabry, sabracca my pavinny
U nieparušny svoj hurtok!
O, kolki słoŭ va mnie raicca
Piaščotnych, niby płyń raki!
Jak ryba ŭ sietcy, budu bicca –
Zachoŭvać vobraz darahi
Junactva i siabroŭ žadanych,
Byłych pačućciaŭ ciepłyniu,
Da skonu dzion – samaaddana
Siabroŭstva nieści čyściniu!
Siabry maje, minajuć tydni!
Nam źmiena novaja – idzie!
Ŭzrastaje porstki kołas žytni ,
I nivaj zvonkaju hudzie!
I my – kałośsie hetaj nivy.
Joj viek šumieć, joj viek runieć,
Tamu usio žyćcio pavinny
My sercy maładyja mieć!
|
|
