Daždžy zmyvajuć ź łiścia pazałotu,
barvovym dymam drevam nie ćviści,
pieśniu raźvitalnuju, łistota,
praśpiavaj i ŭ vyraj adlaci.
Šeraja ziaziula nie kuvaje,
chodziki daŭno spyniłi chod,
i ŭsio roŭna łiście apadaje,
padaje, lacić za hodam hod.
Karabiel kaśmičny na arbicie
adłičyŭ biaskoncaści vitok.
Drevy, raskažycie, padkažycie,
dzie žyćcia biaskoncaha vytok?
Kab zmahła ja, viečna maładaja,
z žalem nie łičyć apałych hod,
łiście apadaje, adlataje,
chodziki naładžvajuć svoj chod.
Nie škadujcie, drevy, pazałoty,
nadyšła daždžłivaja para!
Pieśnia raźvitalnaja łistoty
recham uvasobicca ŭ barach.
|
|
