Kafe čyrvonaje, jak barva,
na tvary vodbłisk ad ślazy.
Ty mnie nałi što-niebudź, barmen,
jak i ŭ minułyja razy.
Ja hetym viečaram piarścionki
źniała z ruki i biez prykras
hladžu ŭ akno, i miesiac tonki
mnie paśmichajecca ŭ adkaz.
Zaznaču dla siabie, što schožy
jon z čałaviekam tym adnym,
što staŭ ciapier tolki prachožym,
navošta ž dumaju ab im?
Voś i ciapier usia ŭ čakańni,
mo vypadkova jon siudy
sa mnoju pryjdzie na spatkańnie,
zhadaje daŭnija hady?
Za chmarkaj miesiac tonki hinie,
znajomych krokaŭ nie čutno,
i padaje barviany iniej
sa ścien u biełaje vino.
|
|
