Žnivień adpłyvaje na viasiołcy,
kiepačkaj machaje załatoj,
i brydzie panura pa prasiołcy
vierasień z unučkaju słatoj.
Mnie para ŭ darohu hetaksama,
tam, kudy nia pole pierajści,
zrańnia vyhladaje mianie mama
i čakaje łodka na Druci.
Prytulu da serca ja matulu,
budu bačyć łodku prad vačču,
pasiabruju z vosieńskaj ziaziulaj
i inakšaj dołi nie schaču.
Abryvaje vierasień łistotu,
hronki pieraśpiełyja rabin,
ty kidaj, stary, svaju rabotu,
mnie łiśćviany vodhałas pakiń.
Adkuvaje šeraja ziaziula,
dyk łiścio adłičyć mnie hady...
– Što ž ty płačaš ponačy, matula,
čuješ, jak šumiać jašče sady?!
|
|
