Dzion maich samotnych ščabiatucha,
ty byłych mnie piesień nie śpiavaj.
Kryłcami nia bisia ŭ šybku hłucha,
nie zavi ŭ spavity žalem maj.
Być chaču ščaśłivaju biaź miery,
dyk laci ŭ dalokija pałi,
kab zmahła ja siońnia na papiery
pieśniu tvaju ŭ słovy pierałić.
Miłaja, padsłuchaj adviačorkam
i pryšłi ź viatrami mnie zdalok
kałychanku matčynu z padvorku,
dzie ćvicie błakitam vasilok.
Lubaja, nia budu ja ŭ dakory
za tvaju viasnu, za viesiałość,
jak uzyduć tolki chlebazory,
ty viarni mnie ź pieśniaj maładość.
Tuju, što biaz žalu, biez rasstańniaŭ,
kab na dniach viasiołych varažyć!
Voś chapiła b tolki mnie dychańnia
maładość nanova pieražyć!
|
|
